O evreni kutsayan ölümsüz su Hayat verirken o tohuma, yeþertirken O bakmalara doyamadýðým mavi gök Her gece silinse de birilerinin gözlerinden Yorulmak bilmeyen saatler katledilse de Yanlýþ bir tepenin arkasýndan yükselen gök kuþaðýna Koþturan zaman kölelerince Gün Büyük bir lütufla ýþýk dolu göðsünü tekrar açar Býkmadan usanmadan
Yaprak sadece Sararýp dökülmeye yakýn o aðacýn dibine Tutunmaya çalýþýr dört elle hayata Deðerini ilk kez anlayarak
Sosyal Medyada Paylaşın:
Phoenix 57 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.