keþke sarhoþ olsam karþýnda
gözlerini yudumlarken
kendimden geçip
sana gitsem..
parmaklarýmý yürütürken bileklerinden omzuna
k’ayýp
þarampole düþsem
kalbini kulbundan tutup o an
aþkým çok içtin,
hadi seni evime býrakayým desen
sonra,
sonrasýný hatýrlamasam
kendime geldiðimde
yoklamaya çeksem kendimi
oh be,
tastamamým desem
kalkýp aynana baksam
yüzünden baþka yüz görmemiþ aynan þaþýrsa ilkin
geceden kalma ruj izine bakýp
ne iþ dese
ah bi hatýrlasam
söyleyeceðim de..
sen yine de sýrrýna sakla
bütün bu izler periden kalma hatýra
diye,
düþüne düþüne geceyi
duþuna girsem
buzlu camda tutunan buðudan yola çýkýp
fazla uzaklaþmýþ olamaz diyerek
duþ telefonunu kulaðýmda
hayýr hayýr
saçmalama..