Yine olan olmuþtu.. Yine kanatlarýmý kýrmak istemiþlerdi.. Yine yine hayat yenilmiyecegim sana derken hayat çalýmýný atýp daha oyun bitmedi demiþti..
Hala kýrýlabiliyordum.. Hala incinme biliyordum.. Daha insan,daha güçlü olmam adýna yaþadýklarým yetmemiþti..
Ýçimdeki sesler gördün mü yine gol yedin dedi.. Kendi kendime maðlup etmek için birleþen tüm sesler korosu karabasan gibi benim üzerime çökmüþlerdi.. Bitmiyordu, bitmiyecektide.. Þeytanýn nefisle paslaþmalarý..! Ýþýksýz býrakmak isterlerken beni.. Derin çok derin bir nefes aldým.. Kalbime sordum derdimi.. Dert varsa dermanda var dedi.. Þükrettim hala kalbimin sesini duyuyor olmama..
Sükut buldu orda.. Derde dermaný da buldu.. Geçecekti.. Tevekkül þarttý.. Sabýr zordu ama lazýmdý.. Yine bir hediye geliyordu.. Derdin içinde derman olarak.
Sustum. Elif gibi dimdik olma zamanýydý çünkü..!
NEVÝN AKTEKÝN GÜLFÝRAT
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nevin Aktekin Gülfırat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.