O RESİMDEKİ ÇOCUK

Bir gün uçsuz bucaksýz bir yolda
Gün batýmýna doðru
Yol alýyordum
Nice tepeleri,daðlarý görmüþtüm
Ve aðýr,aðýr akþam olmaktaydý.
On yýl önce böyle baþlamýþtý bu masal
Bu masalý böyle anlatmýþtý babam
Yirmi beþ yýl sonra görmüþtüm bu masalý
Aþkýn o acý türküsünü da uzaklardan
Ama hep çile çeken aldatýlan ben olmuþtum
Bu aþklarýn arasýnda
Hiçbir kadýn beni sevmemiþti.
Ama ben onlara hayrandým
Ya ben onlara göre deðildim
Yada tipleri deðildim
Bendemiydi hata yoksa onlarda mý?
Anlatamýyordum acýlamýyordum
Haykýramýyordum onlara olan sevgimi
Belgi bu yüzden beni sevmiyorlardý.
Duygularým bir gün bitecek diyordu .
Ama hiçbir zaman bitmek bilmedi
Onlara duyduðum aþk ve sevgi
Biri bitti diðeri yeniden baþladý.
Hep böyle sürdü bu aþk masalý
Yýllar küllenip ,aylar akýp gitmiþti
Ben duygularýmý söyleyemedim o kadýnlara
Haykýramadým sevdiðimi
Þimdi biraz yaþlandým
Hayata tozpembe bakamýyorum
O güzel kadýnlarý sevemiyorum
Mazi bakarak gülümsüyorum
Ama yinede sevmeye çalýþýyorum
Hep böyle mi geçecekti zaman
Ve o gün gelip çatmýþtý
Yine biri sevmiþtim
Bu sefer kaçýrmamalýydým bu treni
Bu trende bir bilet almalýydým
Bu trenle son bulmalýydý acýlar
Bu masal böyle bitmeliydi.
Ve öyle olmuþtu
O resimde aðlayan çocuk var ya ….
O ben deðildim
Nihat Özbay


Sosyal Medyada Paylaşın: