Tövbe sevmem bir daha

Bir daha sevmem kimseyi
Azrail alsa da canýmý vermem kalbimi
Bir dahamý tövbe sevmem kimseyi
Gece ayaz da titresem de
Buðulu gözlerim den yaþlar aksa da
Zýlgýt sesleri arasýnda azrail gelse de
Yakamozlarýn gece ýþýk tutsa da
Dolunay kýrmýzýya boyansa da
Islak tutaklarým dan kanlar gelse de
Sevmem kimseyi bir daha
Mýzrak gibi ciðerimi söksen de
Alaca karanlýk’ta canýmý alsan da
Feryadýma isyanlar eklesen de
Canýmýn cananý söksen de
Daðlarý delip alaca þafaðýn da bekletsen de
Çölde kurumuþ bir yýlan gibi sürsen de
Okyanusun ortasýna atsanda beni
Sevmem kimseyi bir daha
Ýstanbulun yolarýna ateþ düþse de
Kadiköyü sel su götürse de
Fýrtýnalar biç sende önüme
Ölümün soðuk nefesini öflesen de
Kalbime girip közü basan da
Þah damarýmý kes sende
Cehennemin kapýlarýný bir bir açsanda
Sevmem bir daha kimseyi

( Umudum vardý onuda umutsuzluklarým yok ett. Bir de düþlerim vardý düþlerime de su bastý onlarda gitti, þimdi alaca þafaðýnda buðulu gözlerimle seni izliyorum küçüðüm )

Kemal ÞANVER
Sosyal Medyada Paylaşın: