SON NEFESTE BİLE

Sen varken yüreðim her mevsim baharý yaþar, her taraf rengârenkti.
Sen gittin gökkuþaðým bile kapkara, kaybetti yedi rengi...
Aþk denemez, sevgi denemez deðiþik bir þey bu bendeki,
Bildiðim bütün kaynaklara baktým yok ki tarifi.

Kim demiþ mesafeler sevgiye engelmiþ diye...
Bir düþünce, bir akla geliþ kadar yakýným sana.
Okumuþ, cahil, zengin, fakir, kahrolasý birer bahane.
Ýnsan olan insan sevdiði kadar yakýn olurmuþ insana.

Kanatlarým olsa uçsam gökyüzüne,
kötülüklerden kaçsam,
Ýnsanlarda uzak dursam hayallerimin peþinden koþsam.
Almasa kimse beni senin olmadýðýn bir cennete,
Düþünmem yine senle gelirdim, cehennemde kavuþsam.

Çok görmüþsünüzdür duygularýný þiirle anlatanlarý,
Hisleriyle eþsiz benzersiz roman yazanlarý...
Çok duymuþsunuzdur sevda yüklü yalanlarý.
Hiç düþündünüz mü? Anlatýlamayan, yürekte býrakýlanlarý...

Zannetme ki bu dalgalar, fýrtýnalar dik duruþumu bozacak.
Eðer seni bana yazmadýysa , o kaderi yazan kalem yeni baþtan yazacak.
Bilmiyorum seni yüreðimden, kim? Hangi kuvvet çýkaracak?
Son nefeste bile dudaklarýmda senin ismin olacak.
Sosyal Medyada Paylaşın: