Nasýlda mutlu idik toprak damlý hanede, Huzur içinde geçti köyde çocukluðumuz. Öyle bereket vardý bir tohumda, tanede, Huzur içinde geçti köyde çocukluðumuz.
Kimseye aldýrmadan her þeye gülüþürdük, Sacda piþen ekmeði sýcakken bölüþürdük, Yalýn ayak gezerken ne donar, ne üþürdük, Huzur içinde geçti köyde çocukluðumuz.
Misafir geldiðinde ocaklar kurulurdu, Annem çok çalýþýrdý, elbette yorulurdu, Gönlü çok geniþ idi, hatýrý sorulurdu, Huzur içinde geçti köyde çocukluðumuz.
Dedem davar otlatýr, ninem koyun saðardý, Babam ekine gider, anam yayýk yayardý, Geniþ idi evimiz; çoluk, çocuk sýðardý, Huzur içinde geçti köyde çocukluðumuz.
Amcam kuzu güderdi, yengem bize bakardý, Yemeði piþirirdi, peynirleri sýkardý, Irgat gelmeye yakýn lambalarý yakardý, Huzur içinde geçti köyde çocukluðumuz.
Harman yerine çýkar düvenlere binerdik, Güneþe aldýrmadan saatlerce dönerdik, Tek ayak üzerinde durmayý da denerdik, Huzur içinde geçti köyde çocukluðumuz.
Daðlarý, tepeleri korkusuzca gezerdik, Çamurlu göletlerde kurbaðayla yüzerdik, Bazen çiðdem toplayýp, birde ipe dizerdik, Huzur içinde geçti köyde çocukluðumuz.
Diyen olabilir ki; artýk bunun yeri mi? Unutabilir miyim geçmiþle, dünlerimi? Þimdi nasýl özlemem o güzel günlerimi, Huzur içinde geçti köyde çocukluðumuz.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.