Ben Bana Geri Verildikçe
Ben bana geri verildikçe
Ben her gün yeniden doðuyorum.
Ve güneþ göz kýrpýyor yine
Ben yine ayný karede ayý gözlerle
Yüzümde bilindik bir gülümseme
Demli bir çay sesleniyor dilime
Sonra bir çay daha yudumluyorum
Nasýl da özlemiþim kendimi
Bir parmak bal çalýyorum dilime
Tatlý tatlý sözler mýrýldanýyorum
Her cümlem yarýný anlatýyor
Sanki dün hiç olmamýþ gibi
Bugünler fýsýldanýyor kulaklarýma
Biliyor musun?
Unuttum belki önceki günleri
Gün diye isim verdim kuþlarýma
Biraz aptalca belki ya da delice
Ki kendimde olabilseydim ben
Dünü yaþar mýydým sence.
Arada anýlar geliyor ziyaretime
Düþündürüyorlar
Üzerine basamadýðým karýncalar vardý
Hala da ayný kýyamýyorum kimseye
Hani bir dilenci vardý açardý avuçlarýný
Ak sakallý yaþlý bir amca mýydý?
Ne varsa cebimde yapardým bir ikram
Aslýnda her þey hep ayný
Hiç bir þey deðiþmedi bugünlerde
Ne isterlerse verirdim elbette
Ýçimde körelen sevgi haricinde.
Yollar terk edilmek için deðildi
Biri gittiðinde, gelmediðinde
Yalnýz sayýlmýyor insan
Bilene binlerce hediye gibi
Görene çok þey kalýyor geriye
Benliði kalýyor gözlerine
Ve o mavi gözler þimdi
Hiç bir þey görmüyor artýk.
Ve kendime geri verildim
Düpedüz kendime ikram edildim
Mutlu muyum? bilmiyorum
Umutsuz da deðilim, olamam da
Mutsuz da deðilim
Sensizim ama
Bensiz deðilim.
Þans iþte kendimin yerine
Seni kaybettim.
.
.
.