Ay’na

Adýmýn anlamý “ay”na
Yansýrým bir mum ýþýðýnda ...
Bir kibrit alevinde geçmiþin kýrýntýlarý izler býrakmýþ...
Yorgun yürek kuytularýnda...
Hüzünlü bir gülüþ yansýtmýþ...
Zamanýn sonsuz çýðlýklarýnda...
Diner mi acýlarla yoðurduðumuz sancýlarýmýz...

Aþkýn gizlenen bir yol bende ..
Bir gün tarihe düþer bir sýr gibi senin de adýn.
Yaþanmýþlýklarýmýz olmasaydý ben ben olamazdým...
Sen de sen..
Zaten deðil midir
Bizi bize baðlayan geçmiþimizin izleri...
Çepeçevre kuþatýlmýþ hayatlarýmýzý yaþarken...
Sevgimiz bize umut ve direnme gücü vermekte...
Kalbimin sakinlerinden biri gibi gelip oturdun yaný baþýma..
Safýmýn neresi olduðunu bir kez daha gösterdin bana...
Dünyanýn yeni çaðý”nda yeni bir soluk...
Dilediðimiz masumca...

Pýrýl pýrýl bir aþkýn þafaðýndayýz...
Kim bilir yaþadýklarýmýz bakýþlarýmýzda bir sancýyý...
Ve mutluluðu...
Ve de umudumuz dolunayý doðurmasaydý...
Belki eksik kalan yanlarýmýzý...
Birbirimizi tamamlayamazdýk...
Ama bir türlü gündüz, güneþi doðuramadý"
Yeni bir dünya, yeni bir hayat umuduyla yaþarken, karanlýklar içinde daha masumduk...
Çünkü daha iyiyi arzular, onu hayal ederdik.
Diðerleride masumdu.
Baþka bir deyiþiyle, hayat yolumuzda yalnýz onlarýn maceralarý vardý.
Kýrgýnlaþan sevgili rüzgara mý kapýlmýþ...
Bilinmez bir arayýþýn mý eþliðinde...
Karanlýkta yol alan ayak izlerinin peþinde...

Herkes gittiði yerde kendi “Aþkýný” yaratabiliyor mu...
“Sevmek herkese nasip olur ama sevilmek kaderin elinde” ise,
Aþkýný yaratamayanlarýn hikâyeleri baþka hikâyelere karýþmadan öylece kalýyor mu uzaklarda...

O hikâyeler uzaklarda her biri bir gün yazýlmayý bekliyor.

Kimler masum?
Masumiyet nedir? Sorusuna bir yanýt bulamazken...
Masumluk ödenen bedellerle geri döner mi insana...?
Deli sorular...
Günahkar olmaktan alýkoymaz insaný...
Çaresizliðin gizli bir masumiyeti var yüzünde...
Varlýðýn, yokluk karþýsýndaki masumiyeti...
Hatýrla!
çarmýhta hem günahkâr insan bedeni, hem de masum insan ruhu asýlýdýr, hâlâ...

O masumiyet içinde artýk hikâyeler dolana dolana yol alýr,
Bazen nereye aktýðýný bilmediðimiz nehirler gibi...
Bozkýrýn sonsuzluðu içinde her tepenin ardýnda baþka bir tepe çýkar.
Hayat hikâyeleri de öyledir, her hikâyenin ardýnda baþka bir hikaye...
Ve öylece akýp gider bozkýr..
Orada sevgili bir aynaya dönüþür, hem bir þey, hem kendisi dýþýndaki her þey olur.
Aynaya baktýðýmýzda aynayý deðil, içinde yansýyanlarý görürüz.
Sevgilide öyledir.
Sosyal Medyada Paylaşın: