İLİ PINAR

ILI PINAR

Sessiz sessiz akýyordu , Ýli pýnar yine
Seyrettim , geçen çocukluk günlerimi düþündüm ,saatlerce.
Etrafýma ,baktým, bekledim,göremedim eskileri.
Ne Erikçi Mevlüt ,nede Allattinin Durmuþ ve niceleri
Ya dede evi,tarumaar ,yerle bir,ne kapýsý nede penceresi kalmýþ,

Dokuz yaþýna kadar ,geçen çocukluk yýllarý..
Her sabah ,yaz aylarýn da Hatiç,in dudunu taþlarlardýk
Kuþluk vakti,Adana haným efendisi,Þehriman haným baþlardý;Muzaffer,Muammer ,Mümin hadi yemeðe derdi.

Biz de o yýllar da boyle bir þey yoktu,sadece sýkma.
Hep imrenirdim,o hergün ,böyle çaðýrdýkça.
O dutta ,yerinde yok ,eser kalmamýþ,gelip gidemedim sýkça.
Hasret kalmýþým,kokusuna topraðýna,,taþýna.

Elli iki sene ne çabuk geçmiþ.
Hatýralarýn ,bir çoðu silinmiþ.
Sokaklar ,yollar bom boþ kalmýþ.
Çoðu ölmüþ ,çoðu da gitmiþ.

Dönemezsinki o eski günlere,
Çok aradým,maziyi konuþayým diye.
Nere de eski nesil, yokki nerede.
Tarih ,silinmek üzere, neredeyse.

Ne tabiatýn kýymetini bilmiþiz ,ne insankarýn.
Rast gele yaþamýsýþýz ,ne nedesek faydasý yokki olanlarýn.
Seneler ,önceki ,mazideki ,güzel günlerin.
Ýçimi parçalar,baktýkça ,eski evimizin yýkýntýlarý.

Kalan hatýralar, beni tesellÝ etmez.
Ne kadar gitmek istesem de ;gönül hiç ayrýlmak istemez.
Sýla ,hasretleri hiç bir þeye benzemez.
Sen yine ,sessiz akmaýa devam et ,ÝLÝ PINAR.

Hüseyin YAVUZKAN

28 Temmuz 2019 baba yurdu ÇÖMLEKÇÝ
Sosyal Medyada Paylaşın: