Kýrýlmýþ bir aynada bin parçadýr suretim, Kimisine aþina, kimine yabancýyým. Karmakarýþýk dünyam, can çekiþir siretim, Ruhu çýkmýþ cesedin yüreðinde sancýyým.
Daðýlmýþ zerrelerde arýyorum kendimi, Bin parçadan biriyim, belki de hiçbirisi. Fýrtýnalar dindi de; gönül sýzým dindi mi? Sualler yýðýldýkça, gelecektir gerisi.
Çileyle dolu hayat bazen böyle yorucu, Gizli olan manayý kim anlatýr, kim anlar? Dokununca tetiðe titrek bir parmak ucu, Aniden duruverdi yaþanmayan zamanlar.
Bir anda kaldýrýldý perdeler aramýzda, Yüzüme gülümsedi aynadaki o yüzler. Binlerce pýnar çýktý açýlan yaramýzda, Güller açtý sinemde, bahara döndü güzler.
Mavi denize aktý beyaz köpüklü sular, Kuþlar uçtu üstümden beyaz kanatlarýyla. Yýldýzlar yanýp söndü, bölünmeden uykular, Geçip gitti yiðitler bembeyaz atlarýyla.
Sabri Koca
*siret: bir kimsenin iç hali, kiþiliði
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.