Mustafa

Mustafa yine sana yazýyorum,
Bak þimdi yüzümde bir tebessüm yayýldý,
Seni yaþadým sanýrým yine,
Seninle evrende bir nokta bile deðilken biz,
Ne çok mutluymuþuz.
Uzun uzun gecelerde yýldýzlarý sayarken senle,
Çocukluðumuzun umutlarýný evrende bir yere býrakýyormuþuz.

Bilsinler!
Geçmiþ zaman umutlarýmýzý her daim canlý tutarken,
Sen ve ben ikbalin mutluluðunu tahayyül ediyorduk.
Katýksýz bir sevgiyle birbirimize güç verirken,
Kasým sabahlarýnda dostluðun coþkusunu yaþatýyordun sen.

Tepelerden yer yüzünün aynasýný düþlerken,
Yokuþlarý týrmanan sevgilinin selamýný senden alýrdým.
Ahh Mustafa!
Kelimeler bile kifayetsiz kalmýþken gidiþine,
Benim rüyalarým neden sorgulanýyor yokluðunda anlamýyorum.

Bilemezsin sen senden sonra yaþanan dünyayý,
Ýklimler de deðiþti þehirler de deðiþti,
Üç kelimeyle anlatýlabilen aþk,
Þimdi yayýlýyorda yer yüzünde yine anlaþýlamýyor.

Küçük dünyamýzda.
Yedi kýta yedi iklimle koca bir dünya oluyorduk senle,
Ölümsüzlüðün þarkýsýný dinlerken senle,
Bu ayrýlýk nerden çýktý yýllar sonra bile anlayamadým.
Bilinsin istiyorum Mustafam,
Gülümsemelerim bile zirve yaparken,
Gönlümün bir köþesinde senin varlýðýn hep saklý duruyor.
Sosyal Medyada Paylaşın: