Eylülü de geçtik Yapraklar birazdan ayrýlýr dalýndan Çýplak dallarý sarar kuru bir ayaz Kýþa döner zaman
Bir çocuðun burkulmuþ dudaðýndan Bir de en naif yanýmýzdan Yontuldukça irileþir acýlar Þekli betimsiz duruþuyla Kan revan içinde kalsak da Býkmadan soluklanýþýmýz bundan
Her durduðumuz yer niþangâh Kalbi mühürlü dilsizleri tutar vururlar alnýnýn tam ortasýndan
Ýçimizden biri düþmeden önce Yüreðine teyellenmiþ Bir þiir Bulunduysa Bil ki bu son öyküsüdür
Kanýn kýrmýzýsýna bürünüp, ölümün moruna daldýrsan da yüzünü Avuçlarýný sinene gömüp gözlerinle dövsen de göðü Kapanmýþsa geçmiþe dair tüm hesaplarý Kýpýrtýsýz dudaklarýnda yakaladýysan o son aný Ve özgürlük diye bellediðin bir avuç maviden Ve hatta adýnýn anýldýðý tüm þehirlerden geçerken Tek damla düþmez Olur, hepsi *sibel
Usulca açýlýp bakýlsa Kalbi paslý Ama hala yüzünde gülüþü saklý Sosyal Medyada Paylaşın:
ardabulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.