Ezhar-ı nev-bahar
Enginliðinde sensizliðin avare,
Laðv etmiþ kendi kurtuluþun.
Ýlahi nidasýna esiran,
Fýtratýna ters düþmüþ bu kulun!
Eyleme beni ey feht-i þahane,
Leyla’sý mýsýn bu Mecnun’un ?
Ýþtarýna yüzün dönen,
Figanýna deva, cengine manâ mýsýn sen onun ?
Ezhar-ý nev-bahardýr tacý, handesi benzer güneþe,
Lalezar bahçesi , tahtý gülþen dir onun,
Ýzmihlâl dir bir anlýk izharý bile benden,
Füsunkâr endamý ile selamý bir dilrübadýr onun.
Düþünce þavký, didar-ý cananýn, cenân-ý deryaçeye,
Emrine secde eder canýn,
Rücu etmek imkânsýz, pür amadýr dil,artýk o mertebede.
Arzuhalim yazdým kýzýl bir ýrmaða, götürsün þems-i yâre,
Haber gelir mi bilmem, nem-i didem düþse pare pare.
Makber görünür göze, yaþam bir katre bint-ül kerem,
Ezel ile ebed hemdest olmuþ, bekler iken ecel-Ý mübrem
Terennüm et hep ey sen bülbül-ü þeyda , vakit vuslata erer iken !!
Ahmet Büyükyýlmaz
12.10.2019, Hamburg/Adana
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.