Kendime sorup duruyorum Herkes uyku içindeyken Karanlýða kitlenen bakýþlarýmý anlamýyorum Belki susmalardayým Yüreðime tüm insanlarý almýþým Herkesi sýðdýrmýþým içime Bir sen sýðmýyorsun Bir seni sýðdýramýyorum kalbime Senin uzaklýðýn gece kadar Bana öyle yabancýsýn ki Seni senden istemeye korkuyorum. Uzun þiirler döktüm yüreðimden Bu gözlerim ellerim þahit. Tükenmez denip de Tükenen kalemlerim þahit Umutlarým þahit Neye kýzýyorum biliyor musun? Sana sesleniþlerimi Düþüncelerimi yazýya dökemeyiþime Diðer yarým rüzgar olmuþ Savuruyor beni dör bir yana Hayalini okþarken Kulaðýn çýn çýn çýnlamakta Bittim ufuktaki hayalinle Nerde olduðumu kavrayamýyorum Nasýl bir hastalýktýr Sardý tüm bedenimi Aldýrmadan insanlara Kendi içimde büyüttüðüm yalnýzlýðý Mantýðýmda çözmeye çalýþýyorum Bu þehirde mutlu deðildim Sen mutlu musun? Sosyal Medyada Paylaşın:
PAMUKŞEKERİM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.