KARANFÝLÝN AÞKI.
Al gül konuþurken nazlý bülbülle
Aþýk mýsýn diye sordu karanfil?
Gül cevap verirken tatlý bir dille
Kendine acýdý durdu karanfil.
Dedi, ben aþýðým nazlý bülbüle,
Verir mi acaba sorsam al güle?
Al gül cevap verdi,al senin olsun
Sen de benim için baþka aþk dile.
Karanfil mutluydu bülbülü ile
Sevgisini de hep getirdi dile
Korkardý bülbülü kaçarsa bir gün
Al gül ona bir gün yaparsa hile.
Bülbül þakýyordu neþe içinde,
Karanfile aþýk baþka biçimde.
Solmasýn diyerek uðraþýyordu
Gecenin bir vakit kara geçinde.
Ama ömrü bitti mor karanfilin.
Artýk yaþamasý zor karanfilin
Bülbül çok aðladý ahu-zar etti
Ömrünü almýþtý kar,karanfilin
Bülbülü donduran yaðan bu kardý
Ne karanfil kaldý, ne aþký vardý
Yaðan kar örtmüþtü üzerlerini,
Onlarý sadece aþklarý sardý.
SUZAN ÇELÝK
19.09.2019…PERÞEMBE
SAAT:11.37
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.