Bir kendini bilir terkedince insan .
Terkedilmiþ olmanýn ne olduðunu,
Geceyi - sabahý ayýramayýnca,
Kýþý - yazý anlayamayýnca öðrenirmiþ.
Kainat yangýnýnýn içinde olduðunu,
Tuzlu gözyaþýyla bu ateþi söndüremeyeceðini,
Yanaðýndan süzülürken izleyince
Ve kimseler dokunmadýðýnda öðrenirmiþ.
Gözünün önünden gidince sevgili;
Zulasýnda sakladýðý fotoðraflarýn,
Her hatýrlayýþýnda o eþsiz dudak tadýnýn,
Bir daha asla canlanmayacaðýný öðrenirmiþ .
Ne feryatlar ne figanlar ,
Ne intihar senaryolarý, ne de oyunlar,
Karar vermiþse giden sevgili,
Yolundan asla dönmeyeceðini öðrenirmiþ .
Unutmak !
Kýyasýya bir savaþ bu !
Bir kýsacýk ömürle,
Böylesi bir tutkuyu unutmak!
Kahretsin ki !!!
Çok zormuþ, bunu öðrenirmiþ...
04.10.2019
00:42
Demir A.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.