Sevgili

Vedayý ben istemedim elbet.
Ýstanbul þahidim,
Gönlümü açtýðým meydanlar þahidim.
Ýstanbul biliyor sen de bil ey sevgili.

Þaþkýn þaþkýn bakardýk bazen hayata,
Hayat anlatýrdý bizi karanlýk sokaklarda.
Güneþ doðmazdý bazen labirent sokaklara,
Bazen de güneþi hiç göremezdik karanlýk odalarda.

Ýstanbul biliyor aþkýmý,
Sokaklarý aþk doluydu.
Yükseliyordum yukarýlara en yukarýlara,
Sonsuz bir boþluktan bakýyordum Ýstanbul’a,
Ýstanbul da sana bakýyordu.

Renklerin cümbüþü sarardý her yanýmý.
Sen en güzel renktin benim için.
Ben senin renginle yoðrulmuþtum,
Sende güneþi, ayý ve yýldýzlarý görüyordum.

2009 Kayseri
Sosyal Medyada Paylaşın: