Bir daha uðramýyor, bir kez ayak basanlar,
Bu þehir tekin deðil; herkes, her þey deðiþmiþ.
Gece, gündüz kolgezer olmuþ karabasanlar,
Bu þehir tekin deðil; herkes, her þey deðiþmiþ.
Sözde çok sevenlerce hýrpalanmýþ, yorulmuþ,
Gül hududu sebepten simden duvar örülmüþ,
Ne çýðlýðý duyulmuþ ne gözyaþý görülmüþ,
Bu þehir tekin deðil; herkes, her þey deðiþmiþ.
Görmek, duymak istemez sakinleri kör, saðýr,
Saðduyusu kaybolmuþ, ister sus ister baðýr,
Ýnsanlar seyrederken, ölüyor aðýr aðýr,
Bu þehir tekin deðil; herkes, her þey deðiþmiþ.
Bir kapanýn elinde kalmýþ dört yan sersefil,
Mogal istilasýnda; parklar, bahçeler, sahil,
Sokaklar, lokantalar, pansiyon, plaj dahil,
Bu þehir tekin deðil; herkes, her þey deðiþmiþ.
Sazlarýn perdesinden, bir öksüz gibi bakan,
Daðlarýn türküsünün bestesi, yürek yakan,
Güfteler hanesinde, saçlarý yosun kokan,
Bu þehir tekin deðil; herkes, her þey deðiþmiþ.
Göl yanar, dað kavrulur bir sessizlik narýnda,
Kimsesizliðe rehin býrakýlmýþ yarýnda,
Halk bir türkü tutturmuþ uçurum kenarýnda,
Bu þehir tekin deðil; herkes, her þey deðiþmiþ.
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.