Sevmek Bu Olsa Gerek

Birden bire görünce onu, kalbim çarpmaya baþladý.
Ona sevdalý gözlerle, gözlerinin içine bakýnca bir acayip oldum.
Uzun bir süre konuþamadým.
Sadece bakakaldým.
Dilini yutmuþlar gibiydim.
Nabýz atýþlarým bile, düzensizleþmiþti.
Oyuncaðý elinden alýnmýþ çocuklar gibi, aðlamak istiyordum.
Ama aðlamamak için, çok zor tutuyordum kendimi.
Nefes almakta bile zorlanýyordum.
Ben bende deðildim artýk.
Yerin altýnda mýydým, üstünde miydim bilemiyordum.
Sevmek bu olsa gerek!
Ýnsan ne yapacaðýný bilemez oluyor.
Kolun kanadýn yanýna düþüyor sanki.
Betin benzin sararýyor.
Dizlerin baðý çözülüyor.
Duygu ve düþünlerin kör düðüm oluyor.
Ýnsanýn gönlü, gam ve kasvetle doluyor ister istemez.
Ne yapacaðýný bilmiyor insan.
Bülbül misali þakýyan dilin lal oluyor.
Yanan baðrýn harareti, artýkça artýyor.
Ýnsan çar naçar oluyor.
Karanlýk çýkmaz sokaklar, insana mekân oluyor.
Ferli gözlerin, feri kayboluyor.
Sevmenin böyle olduðunu bilseydim,
Asla ve asla sevmezdim!
Taþ baðlardým gönlüme!

Karþýlýksýz sevmek, þirin uykulara hasret kalmakmýþ
Karþýlýksýz sevmek, kendi yurdunda en uzak gurbeti yaþamakmýþ.
Karþýlýksýz sevmek, analý babalý yetim olmakmýþ.
Karþýlýksýz sevmek, için için aðlamakmýþ.
Karþýlýksýz sevmek, muhacir olmakmýþ.
Karþýlýksýz sevmek, iþtahtan kesilmekmiþ.
Karþýlýksýz sevmek, en leziz taamlardan bile lezzet almamakmýþ.
karþýlýksýz sevmek, ölüm ile memat arasýnda kalmakmýþ.
Sevmenin bu kadar meþakkatli olduðunu, ne okumuþ ne de duymuþtum.
Karþýlýksýz sevmek, insaný yaþarken öldürüyormuþ.
Bunu ancak þimdi anlýyorum.
Keþke bu tatlý illete düþmeseydim.
Zira ne yediðim belli ne de içtiðim.
Sevilen insan, bu kadar zalim bu kadar acýmasýz olabilir mi?
Sevilen insan, sevildikçe daha çok mütevazý olmasý gerekmez mi?
Sevilen insan, sevdiðine bu kadar celalli ve bu kadar haþin bakar mý?
Böyle bir sevmek, bana çok pahalýya mal oldu.
Böyle bir sevmek, beni benden aldý.
Böyle bir sevmek, beni bana küstürdü.
Böyle bir sevmek, bana kýblemi þaþýrttý.
Böyle bir sevmek, bana varýmý yoðumu iflas ettirdi.

Þimdi ah çekmekten baþka, elimden bir þey gelmiyor artýk.
Ama çektiðim ahlar, gam ve tasalarýmý bertaraf etmiyor.
Bazen ölmek bile istiyorum. Ölmek de elime geçmiyor.
Yaptýðým dua ve niyazlarým da kabul olmuyor sanki.
Gönül bahçeme, gül sevdalýsý bülbüller yerine, baykuþlar konuyor.
Muhammedi güllerimin goncalarý, daha hazan gelmeden birer birer soluyor.
Aþkýn ulu daðlarýnda, sevda naralarýný atamýyorum.
Teslim bayraðýný kaldýrmýþ olmama raðmen, kimse görmüyor.
Gittiðim yatýrlarýn bile bir faydasýný görmüyorum.
Sanki yatýrlar da bana küsmüþ.
Suçum günahým ne onu da bilmiyorum.
Sadece bildiðim tek bir þey var, o da birini karþýlýksýz sevmek!
Baþýma ne geldiyse, sebebi hikmeti sadece bu olsa gerek diye düþünüyorum.
Siz olsaydýnýz ne yapardýnýz?
Lütfen Allah peygamber aþkýna, bana bir þeyler söyleyin!
Bir þeyler söyleyin ki, ona sevdalý mahmur gözlerimin mahmurluðu bitsin!
Bir þeyler söyleyin ki, ben de içten gülebileyim!
Bir þeyler söyleyin ki, sýkýntý ve kederlerim bitsin!
Bir þeyler söyleyin ki, karanlýk sokaklarým aydýnlansýn!
Bir þeyler söyleyin ki, ben bana geleyim!
Bir þeyler söyleyin ki, özüm özümle barýþsýn!
Bir þeyler söyleyin ki, sevgiliye olan sevgi ve muhabbetim azalmasýn,
Tam aksine artýkça artsýn!
Onun tatlý bir tebessümü çektiklerimi bir anda unutmaya yeterli olur!
Yeter ki celalli ve haþin bakmasýn artýk!
Yapmacýk dahi olsa biraz gülsün, gülsün, gülsün!
Zira gülmek ona haddinden fazla yakýþýyor.
01-02/Ekim/2019
Sosyal Medyada Paylaşın: