Anne Gülmek Benim De Hakkım Değil Mi

Anne!
Mutluluðu unutalý çok oldu
Eskiden mutlu olmak bu kadar zor deðildi.
Çam sakýzý çoban armaðaný küçük bir hediye bile,
Ýnsaný haddinden fazla mutlu ederdi.
Ne oldu bizlere?
Neden, içi dolu mutluluklara bu kadar hasret kaldýk?
Neden, gönüller sevgi ve muhabbetlere çok uzak olmuþ?
Neden, insanlar buz daðý gibi?
Mutluluðun her türlüsü, dörtnala giden rahvan at olmuþ
Biz ise kalmýþýz yaya!

Anne!
Bir zamanlar fakirdik, yoksulduk ama çok mutluyduk.
Gözümüz bu kadar yükseklerde deðildi.
Kýt kanaat geçiniyor olmamýza raðmen,
Mutluluktan yanaklarýmýz al aldý.
Büyüðün küçüklere sevgisi, küçüklerin ise büyüðe saygýsý vardý.
Ýþte bunlar þimdi yok, þatýr bir güvercin misali uçup gitmiþ.
Ýnsaný hayata baðlayan, mutluluklar deðil mi?
Ýnsaný ayakta tutan,
Gönülleri fetheden, içi dolu gülücükler deðil mi?
Bunlara ben ve benim gibi duygusal insanlar, niye hasretiz?

Anne!
Çalýþmadan yorulur olmuþum.
Erzaðýný kaybetmiþ seyyah misali, çar naçar kalmýþým.
Karamsarlýðým, her geçen artýkça artýyor.
Kalmamýþ insanlara artýk, güven ve itimadým!
Yalnýzlýðý hiç sevmediðim halde, yalnýz yaþamak hoþuma gidiyor artýk.
Asla ve asla ben böyle deðildim.
Niye bir araya gelmekten bu kadar aciz olmuþuz?
Niye kardeþçe haspihal etmekten kaçýyoruz?
Bu yedi yabancý gibi birbirimizden uzaklaþmak Gayretullaha dokunmaz mý?
Bu kadar cahillik bize ne kazandýrýyor?

Anne!
Ben neþe ve üzüntülerimi, dostlarýmla paylaþmak isterim!
Ýyi günde de, kötü günde de, dostlarýmýn yanýnda olmak isterim!
Ama çok istediðim halde olamýyorum, zira hep kaçýyorlar!
Oysa bunlarý iþin kolayýna kaçmadan yaparsak, daha manidar olmaz mý?
Uzun kýþ gecelerinde, kardeþçe bir araya gelmeyi kadar da özlemiþim bir bilsen!
Ýnsan denen en þerefli mahlûk niye bu kadar asimile olmuþ?
Sevdalý yürekler bile bir acayip olmuþ!
Asil atalarýmýzýn torunlarýna bunlar yakýþýyor mu?
Böyle yapmakla kemiklerini sýzlatmýyor muyuz atalarýmýzýn?
Ýnsanlýk her geçen gün, biraz daha kan kaybediyor.

Anne!
Beni bana küstürmüþler!
Aðzýmýn tadýný tuzunu kaçýrmýþlar!
Çok bitkinim.
Suratýmdan düþen sanki bin parça.
Yaþayan bir ölü gibiyim.
Yani anlayacaðýn, ben bende deðilim.
Þaþýrmýþým kýblemi
Gönül pýnarlarým bulandýrýlmýþ.
Gönül tarlalarým çoraklaþmýþ.
Yedi veren Muhammedi güllerim, hazan gelmeden solmuþ
Bir þeyler söyle!
Söyle ki biraz kendime geleyim!
Karanlýk çýkmaz sokaklarým aydýnlansýn!
Beni seven, beni sayan, dostlarým olsun yine eskisi gibi!
Gülmek istiyorum hem de naralar atarak!
Anne, gülmek benim de hakkým deðil mi?

23/Eylül/2019
Sosyal Medyada Paylaşın: