Hayat akýp giderken mecrasýnda Sular durgundu. Denizler alev oldu birden, Tükendi babam günden güne, Gül kokulu bir mumdu. Kara bulutlar aðýrlaþtý, O gün hava maðmumdu.
Fýrtýnaya tutulmuþtuk, Bir balýkçý teknesi gibi. Dostlarýmýz vardý sözde, Unutulmuþtuk. Direncimiz kalmadý Dalgalarda boðulduk Çýkmak zordu hastaneden, Bir gün taburcu olduk. Karþýya geçtik dereden, Sanki kuþ olup süzülmüþtük, Boþluða pencerden.
Günler geçti hüzünleri katladýk. Göz yaþýmýzý içimizde sakladýk. Kandil mavisiydi gece, Ansýzýn ayna düþtü duvardan, Yeþil baþlý bir arý gelmiþti maveradan. Bakýþlarý dondu babamýn bir noktaya takýldý, Uzadý kirpikleri matruþ yüzüne döküldü. Aðladýk biz Allah diyen sözüne, Nur inmiþti babamýn gül yüzüne Rabbine gitti babam yolu müstakim olsun, Cennetten kabrine ýþýklar dolsun,
Sýcaktý...kuþlarýn gözleri kör olmuþtu geceden, Defninde ýlýk bir yaðmur yaðmýþtý inceden. Daðýldý kalabalýk göz bebeklerimde sýzým. Þu fani dünyada ben artýk babasýzdým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
zoroğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.