ENİNDE SONUNDA

Gecenin koynundan sýyrýlan güneþ,
Yeniden merhaba diyor, demini almýþ,
Al ýþýklar içinde serin sabaha.

Özlediðim sevgi mi, sevgili mi,
Düþünceler almýþ alazlanan baþým içini,
Arzulardan soyunmuþ bedenimi,
Kantarlara vursam darasý ne çeker.

Bir güzel yaz ardýndan geliverdi,
Soluk soluða sonbahar,
Sarmalayan kollarýn bedenimde henüz soðumadan,
Derbederliðim sökün etti yeni baþtan.

Anladým, bu böyle olmayacak,
Bin güneþ doðsa gönül sabahlarýma,
Sensiz ýþýksýzým, karanlýðým, yoksulum,
Denizin dalgalarýna küfürler savuruyorum,
Öksüz ve yetim çocuklar boynu büküklüðünde,
Aðlasam baðýra, çaðýra ayýplarsýn belki de.

Sussam takýlýr gýrtlaðýma yumrular,
Acýyý mý beslesem, hüznü mü büyütsem,
Hangisi hangisiyle yarýþýr acaba içimde,
Bir kýrýlgan ezgi çalýp duruyor derinden derine,
Kahrolasý zaptedilmeyen yüreðimin içinde.

Her görüþmeden sonra o uðurlanýþlar yok mu,
Öldürmedi henüz ama süründürüyor be güzelim,
Sol göðsümde canýmý yakan çimdiklemeler,
Bir çöküntü ki anlatsam zor, anlatmasam sýkýntý.

Bütün kolaylýklara kapalý demek yaþamým,
Ýnatçýyým, vaz geçerim zannedip aldanmayasýn,
Ben hep en zoru baþaran adamým,
Sensizliðe de alýþacaðýmý sanma sakýn,
Seni, eninde sonunda,
Dalýndan koparýp alacaðým..

Esel Arslan
2007- ANKARA
Sosyal Medyada Paylaşın: