Fırtına, Çiçek ve Diğerleri

oy oy! bir fýrtýnadýr koptu.
önünde durmak ne mümkün;
ne var ne yoksa savurdu.
tevekkül gerek; "kün fe yekün".

fýrtýnaya derler "Esme!"
seslenirler seslenirler de;
söz ondan uzakta, söyleme!
çiçek sevdasý var gönlünde.

fýrtýna araya araya
nihayet buldu sevdasýný
Çiçek; kokusuz bir açelya
deðilmez acýtýr yapraðý

fýrtýna pervane olmuþ, ah!
bir tohum; çiçekten olma
fýrtýnadan doðma. Adý berzah,
suskun caný, dilini kilit vurma.

mevsimler geçti, çiçek kurudu.
fýrtýna geldi, esti, gürledi, duruldu.
bir maraldan iki ceylan doðdu.
biri sekti geçti; yeli, meltem oldu.

oy oy! karardý öteki; fýrtýnaya büründü.



Sevgili hocama eþliðinden dolayý çok teþekkür ederim.

Fýrtýna esti de baðýrlar deldi
Soðuklarý sunan poyraz ve yeldi
Baharý anlatan gül ile dildi
Sevgiyi saygýyý bilenler soldu.
“biri sekti geçti; yel, meltem oldu.” ....... Ýsmailoðlu Mustafa YILMAZ.


Mesut Tütüncüler
02.10.2019 DENÝZLÝ

Sosyal Medyada Paylaşın: