Esme deli, deli. Bilirim ben seni. Þimdiye kadar, Ne çýnarlar, Söküp, devirdin. Benim kolum, kanadým, Sana ne ki, Bir gün; Beni de söküp atarsýn, Bir çukura. Sonra arkamdan, derler; Ya deli, ya da Veli...
Ben istedimki, Ýnsanlar, arkamdan Zan yürütmeyip, Okusunlar beni. Onlar okudukça, Ruhum bu topraklara, Kök salsýn. Açýlsýn, mezarýmýn üstünde Bin bir renkte çiçekler. Aydýnlanan dünyada Mutmain olsun. ruhum.
Ölünce silinmesin adým; Kazýnsýn, mezar taþýna. Gör Rana haným Günaydýn. hiç bir þey yazmamýþsýn. Benim yazmamý da engellemiþsin. Peki teþekkür ederim. Çok sað ol. Bu yaklaþým da benden size olsun. Artýk sizi sayfamda görmek istemiyorum. üþte isteyen olursa; Okusun ardýmdan, Ruhuma bir "fatiha"...
Cahit KARAÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cahit KARAÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.