GENE DE YÜREĞİMDE SEVDASIN

Sen vardýn belki düþlerimde
Bilmediðim bir güzellikte
Seni yaþardým akþamýn güzelliðinde
Saçarlýný okþayan rüzgârý koklardým
Yýldýzlara sorardým gülüþünü
Sessiz duvarlara bakýp düþlerken
Ne saç rengini, ne göz rengini bilmeden
Kýr çiçeklerinin her birine benzeterek
Sen vardýn belki düþlerimde
Sahilde yazarken kumsala adýný
Karþý kýyýda el sallardýn bana
Bazen bakýþlarýmda düþlerimi okur
Ben düþünürdüm sevdayý sen yazardýn
Kimi zaman alaca karanlýkta
Bilmediðim þehrin karanlýk sokaklarýnda
Savrulan hazan yapraklarý olurdun
Düþerdim arkandan umutlara
Sarýp yüreðime yeþertmek için
Kimi zaman fýrtýnalardan korusun diye
Sarp kayalara ektiðim gelincik olurdun
Sen vardýn belik düþlerimde
Adýný bilmediðim, göz rengini bilmediðim
Bazen sema, bazen gül, olurdu adýn
Fýndýk rengi ela, vadi yeþili olan gözlerin
Kimi zaman zeytin karasý,
Kimi deniz mavisi olup serinletirdi yüreðimi
Gece sarardým seni düþlerimde
Ten kokularýný meltemden alýrdým ya
Bazen de gelincikten, beyaz zambakta;
Bulurdum yaþanamamýþlara benzemesin diye
Getirmezdim seni gerçeðe
Düþlerimde severdim sen olduðunu bilmeden
Þimdi çýkýp geldin tarihi bir efsaneden,
Yüreði atan, dilleri konuþan, yýldýzlara bakan
Bir cansýn yarý düþ yarý gerçeksin,
Kendine göre gerçek, bana göre hayalsin
Gene de yüreðimde sevdasýn



Sosyal Medyada Paylaşın: