ZALİMİN SONU....

Ey zalim kendini fil gibi sanma,
Ebabil kuþlarý seni de bulur...

Güvenme köþküne altýn saraya,
Gönlün bir ateþte yanar kavrulur...

Deme benim gibi var mý cihanda.?
Bir muhalif rüzgar gelir savurur...

Zalimler de aðlar vicdan yoksa da,
Ýçinde bir aðrý yanar yorulur...

Mazlumun ahý’ dýr büyük silahý,
Zalim nefesiyle bir ateþ solur...

Çevrede pervane olur yaðcýlar,
Yýkýlýp giderken hepsi kaybolur...

Gör baykuþlar tüner viranesine,
Ad ve san silinir bir yalan olur...

Üste bir toz kondurmayan vücudu,
Bir metre çukura nefretle konur...

Geride kalanlar mirasa üþür,
Ne þeref kalýr ,ne saygý ,ne onur...

Üç metre kefeni olur patiska,
Giydiði ipekler þallar soyulur...

Bedenini toprak iþtahla yerken,
Acýmasýz kurtlar ile oyulur...

Kibir edip basmadýðý topraða,
Kimsesiz yarýnsýz öyle konulur...

Her zulmün ,zalimin ,müddeti vardýr,
Müddet dolar ; zulmeti de son bulur...

Ebrehe güvenme taç ve tahtýna,
Ebabil ordusu kahreden olur...

Teslimi; alma sen mazlum ahýný,
Hakkýn hür sillesi amansýz vurur

Musa DOÐRUER(Teslimi)

Sosyal Medyada Paylaşın: