Bizim aþkýmýz bu þiire sýðamayacak kadar kocamandý aslýnda Konuþtuðumuzda senin kalbin Kaf daðýnýn tepesine çýkardý Benim sesim aðzý kulaklarýnda sana koþardý Sabahýn beþinde, altýsýnda, yedisinde Yada gecenin beþik sallayan cengâver ninnisinde
. . . . .
Pembe pancurlu bir evimiz yoktu henüz Ama ellerimiz öyle bir kenetlenirdi ki birbirine Bir tek odalý evimizde birgün kavuþma planlarý yapardýk Ben karbeyaz bir gelinlikle kuðular gibi süzülürken Sen çok sevdiðim uzun saçlarýný toplayýp Parmaðýma tek aþklýk bir yüzük takardýn Ruhum göðe sýðmayan saðlýðý-umudu-huzuru biryerde taklalar atardý
Sonra... Balkondan gökyüzünü seyredalardýk Asma aðacýmýz bir salkým üzümle bizi mükâfatlandýrýrken Avuç içlerimizdeki þükürlerle bir ömür doyardýk "Nagihan" ve "Nagiþ" çiçeklerimiz ansýzýn anadan üryan açardý Evrendeki bütün kelebekler nasiplenirken kokularýndan Tek bir fincandan yudumlardýk kahvemizi Dudak izlerimiz birbirini ele vermezdi vermesine de Aðzýmýzýn kýyýsýndan inadýna gülümserdi aþk Her gün doðumunda ve batýmýnda
Ve ben senin avuç içlerinde kaðýttan gemiler yüzdürürdüm hâbire Bembeyaz sayfa açarak geleceðimize Sen de gözlerimin mavisinde hep bana doðru kulaç atardýn Boðulacaðýný bile bile
Sonra isminin beþinci harfine bütün Ýstanbul’u sýðdýrýrdým Ýlk kez babamýn bir Ramazan günü tanýþtýrdýðý Annemin Süleymaniye yokuþunda ayaklarýnýn dermanýnýn kesildiði Ýstanbul’u Sen o anda anavataným olurdun Hasretin buram buram taþardý kirpik uçlarýmdan Tir tir titrerken saç tellerim Hem annem olurdun Hem de babam Öksüzlüðüm ve yetimliðim usulca yatýrýrdý baþýný devasa omuzlarýna
Oysa ki Alnýmdan hiç öpmüþlüðün de yoktu Ellerimiz ellerimize de deðmemiþti henüz Biz bu beyaz sayfanýn en kahraman aþýklarýydýk aslýnda Ne sen býrakýp gittin beni Ne de ben seni
nagi han
Edebiyat defteri seçici kuruluna ve sayfamý ziyaret eden herkese en kalbi teþekkürlerimle...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nagihan ERGÜL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.