HZ. MUHAMMED AFFEDİCİYDİ

Hz. Muhammed, çok affediciydi,
Hz. Muhammed, çok merhametliydi,
Kendisine yapýlan yanlýþ davranýþlar vardý,
Halkýn yanlýþlarýný incitmeden düzeltirdi.
O, insanlarý her zaman baðýþlayýcýydý,
Ýnsanlara kýzmaz, onlarý azarlamazdý,
Kimseye karþý asla kin gütmezdi,
Kin tutup, düþmanlýk beslemezdi,
Kusurlarýný yüzlerine vurmazdý.
Onlarýn daima hata edebileceklerini bilirdi,
Hatalarýný tatlý dil, güler yüzle düzeltirdi.
Müþrikler, Müslümanlara kötü davranýrdý,
Sonra da iþkence edip yurtlarýndan sürerdi.
Mekke, fethedildiðinde müþrikleri korku sardý,
Kendilerinin öldürüleceklerinden eminlerdi,
Derken Mekke fethedildi, o büyük fetihle,
Müþrikleri korku sardý, büyük bir endiþeyle.
Bu korku, endiþe içinde onlara sordu:
“Ey Kureyþ toplumu! Benden ne umuyorsunuz?
Size nasýl davranacaðýmý sanýyorsunuz?”
Onlar, hep bir aðýzdan þöyle haykýrdýlar:
“Sen, saygýn bir dost ve kardeþsin,
Senden merhamet ve hayýr bekliyoruz.”
Onun bu sözleriyle kalplerine su serptiler,
Muhammed’ül Emin olduðunu tescillediler.
Bunun üzerine Hz. Muhammed þöyle seslendi:
“Bu gün ben size, Yusuf peygamberin,
Kardeþlerine söylediklerini diyeceðim,
Size hesap sormak yok, hepiniz serbestsiniz,
Evlerinize emin olarak güvenle giriniz.”
Mekkelilerin hepsini bir çýrpýda affetti,
Onlarýn kalplerini oracýkta fethetti.
Ýslam’ý onlara yýlmadan bir bir anlattý,
Küfür ise yerin dibine battýkça battý.
O; iþkenceye maruz kaldý, çileler çekti,
Taife gitti, oradaki cehaleti yok etti.
Oranýn halkýný büyük gaflet içinde buldu,
Onlarýn da þirk ve puta tapmalarý boldu,
Yüce Allah’ý tanýmýyorlar, þirk içinde yüzüyorlardý,
Yeni doðan kýz çocuklarýný diri diri gömüyorlardý.
Hz. Muhammed’e iþkence edip kanlar içinde býraktýlar,
Küfür ve þirklerinden bir dem bile geri adým atmadýlar.
Bu durumdayken bile beddua etmedi, affetti onlarý,
Bu affetmesi sayesinde, onlar da kabul ettiler Ýslam’ý.
“Allah’ým Halkýmý affet! Çünkü onlar bilmiyorlardý” dedi
Onlarýn zamanla Ýslam’a gireceklerinden emindi…
08.06.2010
Akdaðmadeni
Sosyal Medyada Paylaşın: