sükût et ey yaratýlmýþlarýn en güzeli sükût et düþtüysen aþk ateþine bil ki yalnýz deðilsin karþýlýk bulmadýysa yüreðin ve ben sevmediysem seni senin sevdiðin kadar yolla korlarý yüreðime uyandýrsýn rehavet uykusundan asi çýðlýklarýn
sensizlik cenderesinde yanarken ben neyin hesabýný yapmaktasýn sen
ahdettim ruhun ruhuma özdeþ olmadýkça tenin tenime sarýlmadýkça gören gözüm kör benim bil ki körelmiþtir yüreðim sýyrýl içinden geçtiðin sürecin düþürme yüreðine vesveseleri
varsay ki yüreðime sen üfledin korlarý ve ben yandým varsay ki bu gece sensizlik öldürdü beni rahmetler dileyeceksen ruhuma eðil de yüreðimden öp nihayeti indinde kulum ve bir avuç külüm savur öyleyse külümü Dim’in serin sularýna ya da göm yüreðinin kuytularýna nasýlsa indinde ben aþka ihanet eden bir günahkârým
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.