Özlüyorum... Geride kalan mutluluðumu, sevincimi... Annemi , babamý özlüyorum... Beni geriye gönderen þu günlerden de nefret ediyorum... Saygýnlýðýný yitiren kiþilikleri özlüyorum...
Deðiþti zaman , deðiþti her þey... Kim bilir deðiþtim ben, deðiþen her kiþilikle birlikte... Artýk ben de bulamýyorum özlediðim eski beni , kiþilikleri... Ayný sofrada oturup birlikte yemek yemeyi özlüyorum... Babamýn sohbetini arýyorum oturduðum her grupta... Ama yok yok iþte... Sevgi baðlarýmýzý kopardýlar farkettirmeden... Inceden inceye yok oluyorduk da farkýnda olan yoktu... Geçmiþimi özlüyorum... Yokluk içindeki var olan huzuru... Öldürüyor varlýk içindeki huzursuzluk... Minnacýk mutluluklarýmýz vardý... Onlarý özlüyorum... Özledikce ölüyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mavim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.