ZAMAN... Zaman denen kutlu emanet, Pervaz edip giderde degeri, Anlasilmadan hayal gibi. Gecerde hafiza þeridinde, Piþmanlik nafile bir omur, Heder olmuþ.
Hayal diyorum cunki artik, Gitti hepsi birer,birer, Elem sizi keder kaldi geride. Ve acinan,boþ gecen gunler, Koklanilan gul misali dalinda, Zaman solmuþ.
Ararsin dort bir yanda hasretle, Zaman kuþunu fakat, Heyhat gelmez bir daha. Ve sen donup bakarsinda, Toz pembe gecen gunlere, Koca bir ömru mazi, Nihayet bulmuþ...
Gedayi/Huseyin Muslu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gedayi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.