Kaybettiklerimizin çýðlýðý bu Yüzümüze inen patika yollar Aðladýklarýmýz mi? Elimizde tutamadýklarýmýza, sonsuz bir acý... Gün gelir de Birimizden biri Kayýp giderse gecenin göðsünden Bil ki Benim ruhumun sancýsý Göðü aðlatacak O zaman hangimize kalýrsa Geride kalmanýn acýsý Topraðýn Vurarak topuklarýna Üç gün aðlasýn...
Konuþamadýðým akþam sefalarýnda Yüreðimin közüyle kararýr gözlerimin rengi Belki de yosun tutan gözlerine Sahip çýktýðýn çocuk Yeniden sokulmak ister Sýcacýk aþktan kollarýna...
Beni tahta bir tabuttan dahi Atmak isterlerken cesedim bahar gözlerinde can buldu Ama bir bahtsýzlýk treni Gelip geçti Mutluluk duraðýmdan Sana en çok sevmek kelimelerimi Düþürdüm gözlerimin kahverengisine Kelimelerinle yaralandým Kaçtým ölümcül sözlerinden Böylece belki de Kayboldum Artýk sýcak bakmayan Yosun tutmuþ gözlerinde..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhacir33 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.