KOÇİ BEY RİSALESİ

Koçi Bey; risalesinde der ki:
Devleti þu beþ þey yýkar;
Ýnsanlar, baþýboþ etrafa bakar,
Ortada devlet kalmayýnca anarþi çýkar,
Býrak yaþamayý insan canýndan býkar…
Yüksek mevkilerdeki memurluklara yapýlan atamalar,
Kiþilerin liyakatlerine bakýlmaksýzýn yapýlan atamalar.
Ýdarenin, liyakatten vazgeçme lüksü yoktur,
Liyakati býrakýrsan derdin gerçekten çoktur.
Liyakat, bir devlette darbe alýrsa,
Ehliyetsiz kiþiler, yönetime atanýrsa,
Astlarýný daima haksýz yere sýkýþtýrýrlar,
Üstlerine karþý el pençe divan dururlar.
Sorunlarýn her daim üzeri örtülür,
Her þey, güllük gülistanlýk gösterilir.
Bunlar iþten hiç anlamadýklarý için,
Bahaneler üretirler, kendilerini aklamak için,
Emrinde çalýþanlardan bilgi notu isterler,
Amirlerine yaðcýlýkta da ileri giderler.
Kendilerini yetiþtirme zahmetinde bulunmazlar,
Yaptýklarý iþten hiç ama hiç anlamazlar.
Yazma, kayýt tutma kabiliyetleri yoktur,
Yazanlarýn kalemlerini kýrmalarý çoktur.
Emrinde çalýþanlara illallah dedirtirler,
Onlardan yaðcýlýk yapmalarýný isterler,
Yapmayanlarý ise tehdit ile sindirirler…
Gözleri kapalý araþtýrmaksýzýn imza atarlar,
O yüzden amirleri bunlarý yalanlarýna katarlar.
Bu devirde, nasýl olsa teftiþ kalktý derler,
Öyleyse korkmaya gerek var mý? Derler.
Atamalar, liyakatten ziyade çevresel etkilerle yapýlýr,
Ýnsanlarýn iþine deðil, dýþ görünüþüne bakýlýr.
Liyakat yerini sadakat almaya baþlayýnca,
Bazý makamlara yakýnlýk atamasý etkili olunca,
Akraba taalluk, her daim kollandýkça kollanýr,
O zaman devlet, boþ beþik gibi sallandýkça sallanýr…
Bunun yerine hem liyakat, hem sadakat biri atanýrsa,
Göreve getirilenin liyakat ve ehliyetine bakýlýrsa,
Atamada çevresel etkenler devre dýþý býrakýlýrsa,
Ýþlerin yolunda gittiði derhal görülecektir,
Devlet, o zaman saðlam temellere oturacaktýr.
Sadakatten kasýt, devlete olan sadakattir,
Bunun dýþýndaki sadakatler enaniyettir.
Nihayetinde liyakatin bir kenara býrakýlmasý,
Sadakatin devlete ait olmadan temel alýnmasý,
Memurlarýn baþarýlarýnýn göz ardý edilmesi,
Üstelik sorgusuz, sualsiz görevden alýnmasý,
Çekememek ve kýskançlýðýn ön plana çýkmasý,
Dedikodularla haksýz yere görevden alýnmasý,
Kamu kurumlarýnda ciddi zafiyetin oluþmasýdýr,
Devletin içine, kemiren kurdun düþürülmesidir…
Devlet memurunun görevden alýnma korkusu,
Ailesinin, çocuklarýnýn rýzýklarýnýn kesilme korkusu,
Onlarý sorgusuz, itaatkâr hale getirmektedir,
Bu haksýz iþlem devletin sonunu hazýrlamaktadýr.
Bu durum, doðru yapma, adil davranma yerine,
Dalkavukluk yapmayý tercih edilir kýlmaktadýr,
Ýnsanlar, menfaatleri peþinde gözü kapalý koþmaktadýr.
Üst düzey yöneticiler, görevden kolay ve sýkça alýnmamalýdýr,
Yönetim deðiþikliði, köklü deðiþikliði beraberinde getirmemelidir.
Elbette liyakat özelinde gerekli deðiþiklikler yapýlacaktýr,
Bu atamaya benim adamým, senin adamýn diye yapýlmayacaktýr,
Böyle yapýlýrsa tecrübe ve birikim bir anda heba olur,
Görevden aldýðýn adamýn yerine yenisi zor bulunur.
Oturduðu koltuða yük olmayýp güç verenlerin deðiþtirilmesi,
Saðlam basan memurlarýn ayaklarýnýn yerden kestirilmesi,
Uzun vadede, devlet yönetiminde ciddi sorunlar oluþturur,
Devletin tökezleyerek gerileyip yok olmasýna neden olur.
Devletin tüm kademelerinde rüþvetin yaygýnlaþmasý,
Ýnsanlarýn bunu vurdumduymazlýkla normal karýþýlmasý,
Rüþvet, devletin en önemli bozulma sebebi haline gelir,
Devlet, hasta adam gibi her gün eriyip eriyip tükenir.
Hz. Peygamber, bu konuda þöyle buyurur:
“Rüþveti alan da veren de cehennemliktir”,
Hadisi þerifi, bir devletin yýkýlma belgesidir.
Rüþvet deyip sakýn ha küçümsemeyin!
Rüþvetin hazzýna da sakýn ha kapýlmayýn.
Rüþvet dün sorundu, bugün de sorun olacaktýr,
Yarýn da sorun olamaya devam edecektir.
Þu anda devletin en büyük sorunu rüþvettir,
Bu haksýz kazançlar, adil bir devlete ihanettir.
Ýhaleler, kiralamalar, krediler ve gizli sözleþmeler,
Yazýþmalar, hasýraltýndan akýtýlan gizli görüþmeler,
Rüþvetin görünmeyen yüzü olarak çýkar karþýnýza,
Bir kere bulaþtýnýz mý bu illete, bela olur baþýnýza.
Rüþvet doðrudan ya da aracýlarla pay edilir,
Kamu görevlisine veya vekiline menfaat verilir.
Devletin yýkýlma bir diðer sebebi ise irtikâptýr,
Görevinin saðladýðý nüfuzu kötüye kullanmaktýr.
Günümüzde rüþvet ve irtikâbýn deðiþik üslubu vardýr,
Ýnsanlar o kadar yüzsüzleþmiþ ki Allah korkusundan uzaktýr.
Kasýtlý denetim yapýlarak bir þirketi sýkýþtýrmak,
Bu þirketten her türlü fedakârlýðý kapalý istemek,
Þirkette verdiði kapalý rüþveti, yaptýðý ihaleye yüklemek,
Bütün bunlar, halkýn boynuna vurulan prangadýr,
Devletin çözülmesi için kurulun bin bir türlü tuzaktýr.
Bu iþte organize varsa þirketten her istediðini alýr,
Þirket elamanlarýnýn elindeki gider, çulsuz kalýr.
Çeþitli iftiralarla baþarýlý insanlarýn öldürülmeleri,
Baþarýlý memurlara isnat edilen iftiralara belenmeleri,
Ýtibarsýzlaþtýrarak görevlerinin býraktýrýlmasý saðlanýr,
Bunun yerine kendi adamlarýndan beceriksizler atanýr.
Yalan, iftira diz boyu olur, çarþý, pazar, özel, kamuda,
Ýnsanlarýn kazanýmlarý yok olur, uçar gider bir çýrpýda…
Koçi Bey öldü ama yazdýklarý hakikatler hâlâ dimdik hayatta,
Bize düþen ise yazdýklarýndan ders alýp, devleti tutmak ayakta…
03.02.2001
Yozgat
Sosyal Medyada Paylaşın: