Çöküş Tarihi

Hani köyden çýktýk, ulaþtýk þehre?
O gün baþlamýþtý çöküþ tarihi.
Gülmeler kesildi, asýldý çehre
O gün baþlamýþtý çöküþ tarihi.

Dedik ki; “köylerde eve ne gerek?”
Yýktýk, viran ettik hem kazma kürek,
Piþman olduk gerçi sonra, giderek
O gün baþlamýþtý çöküþ tarihi.

Ekmek yapan bitti, aþ yapan bitti,
Hakkaniyet ile iþ yapan bitti.
Sevgi ile bulup eþ yapan bitti
O gün baþlamýþtý çöküþ tarihi.

Þimdi herkes kendi derdine daldý.
Geçmiþten bugüne elde ne kaldý?
Düþman o gün bizi tam teslim aldý
O gün baþlamýþtý çöküþ tarihi.

Savaþ olmasýna hacet kalmadý.
Gelenek tükendi, adet kalmadý.
Vaktinde ödenen senet kalmadý
O gün baþlamýþtý çöküþ tarihi.

Þehirler gizemli, zor bir bilmece,
Ne gündüz tat verir ne lezzet gece.
Unutuldu hepten; yardým, imece
O gün baþlamýþtý çöküþ tarihi.

Sanmayýn sýradan sözdür bu sözler,
Daðlar inlemiyor, boþaldý düzler.
Bakmayý unuttu o ela gözler
O gün baþlamýþtý çöküþ tarihi.

Eylül/2019




Sosyal Medyada Paylaşın: