-Ellerin var annem
Dokunduðu yeri çiçek bahçesine çeviren.
Ve parmaklarýn…
Her acýnýn ortasýnda tepesinden bölünen.-
Saat sabahýn altýsýný vururdu,
Sen taraðý tastaki suya vururdun.
Kýrvýrcýk saçlarým elinde acýyla inlerdi.
Simsiyah saçlarýma belik örerdin.
Ben, gözyaþlarýmý örerdim anne…
Yedili yaþlarým vardý,
Babamýn ebedi gidiþinin
içimde onulmaz yaralar açtýðý.
- bu gidiþin sende nasýl bir sabýr býraktýðý-
Gecenin zifirinde karabasanlar sarardý ruhumu.
Boðuþurdum delice.
Zeytin gözlerimden tuzlu tomurcuklarý
Ýçime akýtýrdým her gece.
Yine de baðlardým birbirine kirpiklerimi.
Uykularým bölünmeden uyumak isterdim anne…
Sen vardýn annem,bir tek sen,
Bütün zamanlarý içinde besleyen,
Yýldýzlar altýnda koþamadým delice,
Kýyýlarýma vurmadý hiçbir zaman serinliði sabahýn.
Ahh ! Yorgunluðum,uykusuzluðum anne,
Hep günbatýmýna kaldým…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.