Deli bir nehir gibi çaðýl, çaðýl çaðladým, Sular çekildi þimdi, bir damlacýk akmýyor. Yaðmur yüklü buluttum; usul, usul aðladým. Mühürlenmiþ yürekler, kimse dönüp bakmýyor.
Sýr tutmayan aynada yüzümü göremedim, Sýrt çeviren âleme bir mana veremedim, Diyar, diyar dolaþtým; bir gönle giremedim, Göðsümde bir acý var, yýllar yýlý çýkmýyor.
Üstüme çöktü yine hüzün dolu geceler, Aklým baþýmda deðil, dilim neyi heceler? Ne zaman çözülecek zihnimde bilmeceler? Hafýzam mý kayboldu, bir kývýlcým çakmýyor.
Tutunduðum ne varsa kýrýlýp, dökülüyor, Bastýðým taþlar bile yerinden sökülüyor, Çelikleþmiþ iradem tel gibi bükülüyor, Beni savuran rüzgâr bir zerreyi yýkmýyor.
Son bir gayret gösterip ayaðým sürüyerek, Gezindim sokaklarda sessizce yürüyerek, Yavaþ, yavaþ kayboldum kar gibi eriyerek, Beni saran bu ateþ baþkasýný yakmýyor.
Doðuda bir aydýnlýk, þafak sökmeye yakýn, Kuþlar rýzkýn peþinde gidiyor akýn, akýn, Ýçimden gelen bir ses; pes etmeyesin sakýn! Derde aþina olan yorulmuyor, býkmýyor.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.