ANAMIN ƏZİZ XATİRƏSİNƏ

Anam vardý, elə bil bütün dünya mənimdi,
Anasýz ayým-günüm dumanýmdý, çənimdi,
Elə bil onsuz həyat qənimim, düþmənimdi.
Hər sevincim-þadlýðým getdi, onunla getdi,
Dünyamý boðdu zülmət, könlümü viran etdi.

Anadýr hər varlýðýn dünyada tamý-dadý,
Odur bəþəriyyətin gözəl, müqəddəs adý,
Onsuz sönməz ürəyin nə alovu, nə odu.
Daha yoxdur, öz dünyam gözdən qeyb oldu, itdi,
Həsrətiylə məni də yandýrdý, bir kül etdi.

Yoxluðuna inam yox, hər daim axtarýram,
Xəyalən yollar ölçüb, görüþünə varýram,
Çatmýr harayým-ünüm, çarəsiz, lal dururam.
Ýntizarý, nisgili yaman canýma yetdi,
Məni məhzun, mükəddər, dünyaya küsgün etdi.

Bilin ana qədrini ey anasý olanlar,
Görün ki nələr çəkir bu anasýz qalanlar,
Dünyada cənnət görər ana könlü alanlar.
Anam gedən o gündən mənimçün hər þey bitdi,
Anasýzlýq məni yox, hər kəsi maðmun etdi.
Sosyal Medyada Paylaşın: