Gün dökülür ayaklarýma
ezilir gölgesinde hayatým
kelimelerim harfleþir
düþüncelerimin sadeliðinde kahve telvesi
ne anlamlar yüklenir sýrtýma
dünyanýn telaþý yetmez gibi
bir de karþýlýksýz aþk oturur yüreðime
bir fýrtýna kopar grönland da
buz tutar senin uzak ellerin
yokluk varlýðý getirmiyor
insan yalnýz sevinemiyor sevilemiyor
balçýða bulanmýþ kuþlar gibiyim
dünya hiç adaletli deðil
ne aþkta ne yalnýzlýkta