Þehrin karanlýðýna gömüyorum, En sevdiðim maviyi.. Ve kimsesiz çocukluðumun , Hasret öykülerini. Bir bir yanýyor gözümde.. Her þiir ,her "ben ".. Donuk geceye bir kitaptan öte sýðamýyorum.. Özlüyorum ölümü anne , Senin ellerinden... Ve yüreðinden öpüyorum öyle sessiz ve sensizce.. Gülnaz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülnaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.