Dünyadakilere...

Bu dünyaya gelmiþiz, gideceðiz...
Biz bunu önceden beri biliriz...
Anlayamýyorum neye güveniyoruz...
Allah ýn buyruklarýný neden bilmiyoruz.?.

Büyüyoruz, okula gidiyoruz...
Büyük bir derdimizin olduðunu sanýyoruz...
Geleceðimiz için sýnavlara giriyoruz...
Bu dünyaya neden geldiðimizi bilmiyor muyuz?..

Kimimiz anne, kimimiz baba oluyoruz...
Önce çalýþalým, nasýl olsa zaman var diyoruz...
Zaman geliyor, artýk yaþlandýk yapamýyoruz...
Dizlerimiz tutmuyor, yoruluyoruz...

Sonunda mezara gömülüyoruz...
Münker Nekir’i görüyoruz...
Rabb’in kim Nebin kim sorularýný duyuyoruz...
Ömrümüz son bulmuþ, iþte o zaman anlýyoruz...

Yalvarýyoruz Allah’ a...
Bizi bir daha göndersin diye dünyaya...
Bu geçti uyayým buyruklara...
Hatýrlayamadým seni bir ömür boyunca...

Piþmanlýklar içinde kývransak da...
Yine de dönemiyoruz dünyaya...
Yapmalýydýn her þeyi zamanýnda...
Allah’ý da çýkarmamalýydýn aklýnda...

O an ah vah ediyoruz...
Saç baþ yoluyoruz...
Bunda da fayda görmüyoruz...
Bin piþmanlýkla dünyaya dönmek istiyoruz...

Burdan sesleniyoruz dünyadakilere...
Ne olur bizim halimize düþmeyin diye...
Yardým edin fakire, yetime...
Her gününüzü geçirin ömrünüzün sonu diye!!!
Sosyal Medyada Paylaşın: