GÜL HAMMALI
Uyandým sabaha, ben yana yana!
Ay bir yana düþtü, güneþ bir yana,
Yolum saptý, geçit vermez kalyona;
Ötelerse gel demekte kararlý,
Dað baþlarý yine boranlý, karlý!
Bu kara kýþlardan usandým, býktým!
Bilmem, kaç gönülde, kaç ocak yaktým,
Son kalan kaleyi, ben kendim yýktým;
Bundan böyle, dört yan gelir, düz bana,
Bir daha kapýný çalmam, söz sana.
Ben gelmem de, yanýlýr sen gelirsin,
Neler çektiðimi, bir sen bilirsin,
Bak yanýlma, kapýlarda kalýrsýn;
Gönül darýlýnca insafý olmaz,
Ýstesem de, bir þey elimden gelmez.
Baðladýn kolumu, kestin yolumu,
Goncasýnda kýrdýn nazlý gülümü,
Tek seçenek sundun bana ölümü;
Nara, çýðlýk atsam, bana ar gelmez,
Uzatmalardayým, ölüm zor gelmez.
Çek demiþtin, çektim iþte yýllarý,
Koptu en sonunda sevda yularý,
Haramiler kesti bütün yollarý!
Karanlýkta kaldým ben, pusulasýz,
Nasýl biter yollar, elsiz, ayaksýz?
Kararlýyým, sakýn bana gel deme!
Suratým asýldý, n’olur gül deme!
Ben þimdi vahayým, aman çöl deme;
Bir görseydin, gönül gözün kamaþýr,
Bundan böyle, hammallarým, gül taþýr...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.