Sormayın Dostlar

SORMAYIN DOSTLAR
Uyurken düþümden, alamam seni
Gerçek gibi düþten, kaldýrýn beni
Aþýðým ben sana, nerdesin hani
Duyun feryadýmý, sormayýn dostlar

Gönlüme saplandý, bir aþk hançeri
Kýrdýn bu kalbimi, dönemem geri
Çalsam da kapýný, girmem içeri
Duyun feryadýmý, sormayýn dostlar

Diyorsun, bu ayrýlýk bana yetti
Yazdýðým satýrlar, burada bitti
Geçti aþk çilesi, ezip de geçti
Duyun feryadýmý, sormayýn dostlar

Yazma Midayet ‘im, bu kadar yeter
Ayrýlmak desende, ölümden beter
Çektiðin dertlerin, gün gelir biter
Duyun feryadýmý, sormayýn dostlar
(0241) Mayýs 1983
Þair Midayet Kara








Sosyal Medyada Paylaşın: