İkindiden sonraydı
Güneşi salladım
Bütün gün
Ebem kuşağın da
Uyuttum yenice
Birazdan sıyrılıp
Güneşin horlayan nefesinden
Gelir
Gökyüzüme göçebe ay aydınlığıyla
Susturur
Tenime vuran
İt dalaşı
Karanlığın sesini
Dilinde
Eski yazıtlarda
Söylence kalan
Bir Çingene şarkısıyla çağırır
Denizler ötesinden
Sevgiliyi
Gelir
Bin yıllar yorgunu kısık nefesiyle
Nefesime
Ve
Tam
Vaktidir şimdi
Göç kuşları giderken
Bulutlara bırakmıştır kanat kokularını
O yüzden
Özlemin hüznünü damıtırız
Bulutlarla
Bütün gece
Gece gözlünün koynunda…
Taylan KOÇ