anýlar sararýrken giderek
bir yas daha alýr gözler, el aynasýndan
býçaðýna kanayan yaradýr özlem
kanadýkça can alýr, caný çýkasýca umuttan..
gülüþlerime defnettiðin güllerin sarýya çalan hüznü
suyun zamana uyan akýþýnda kuþ uykusu belki
belki kanadýna büzülüp hayal ediyor göðü
ya da son riyasýnda üryan
utanýyor belki
biliyorum mutluluðu rehin almaya hevesli gülüþler çýkacak yine karþýma
umutla pazarlýk yapacak mavi
karanýn masasýnda
ve biliyorsun gül açmaz, suni tebessüm güneþiyle
misafir edemez akþam
ikindi ateþiyle
þimdi italik topuklarýyla bir kadýn
yürüyor sokaðýmda
boyundan büyük adýmlarla
küçük harflere basa basa
þimdilik gel diyorum satýr arasýndan sessizce
noktada dur
virgülü dön, bildiðince
dudaðýn gölge etsin, diyorum sonra
baþka nisyan istemez
inanmak güvene tabii
kanýyor’ ister istemez..