Gök kuþaðýnýn yedi rengini verin bana
harmanlayýp gönül paletinde
düþlerimi çizeceðim ufuklara..
Denizin göðsünde salýnýrken güneþ
turkuvaza çalmalý gözleri
ortasýndan geçen yelkenliler
gelin gibi süzülmeli
umudun elleri mor sümbüllü daðlardan
baharlar getirmeli
dalgalarla oynaþýrken deniz kuþlarý
rüzgâr efil efil esmeli
Kavuþurken güneþ denizine
süt liman olmalý uzaklar..
Ýþte ben o zaman býrakacaðým tuvali
deniz kuþlarýna seni soracaðým
bulutlara hareler çizerken denizin gözleri
ay gibi salýnýp pecerenden
düþlerine gireceðim.
Anýlarýmýz canlanacak
dört duvar dile gelecek
hasret sancýlarým sona erecek
bir buse kondurup suskun dudaklarýna
son defa bakýp yüzüne
yüreðinin denizinde kaybolacaðým.
Zaman zemheriye çalar
gün olur özlersen sendeki beni
sol yanýnda derinlerdeyim
senden baþkasý bulamasýn diye
bir istiridyenin içine sakladým kendimi
’’özlemekten yorulduðumu düþün!’’
seni sonsuza dek sevecek diye
çýkart ve öp yüreðimdeki inciyi..
_Duygu Þen_
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.