Ellerim üþüdükçe akýp gitti, avuçlarýmda ne varsa meðer aþkmýþ dostluklarý ayakta tutan anlamazsýn içimi titreten dalgalarý nereden bilecektim beni sevmediðini aklýma o’ yalancý bakýþlarýn gelir düþündükçe kül etti yýllanmýþ sevdalarý.
Öyle çok kýrgýným ki sana, durup durup kirleniyorum seni yaþadýkça ellerim üþüdükçe deli deli rüzgârlara yakalanýyorum yoksa hâlâ sen misin o iki yüzlü kadýn.
Þeffaf tüllerle mi örtünsem gecenin yaklaþtýðý saatlerde sakýn aðlama, mimozalar solarsa bir gün iþte o! kedere mahkûm olan aþkýmýz kaðýttan yapýlan bir balon muþ, uçup gitti bundan böyle ne sen beni sor, ne de ben seni.
Nuri Daðdelen 8/9/2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.