Şuracığa Çöküp Yazdığım

Hüzünlerimin çil yavrusu gibi gezindiði
koyu çayýmýn deminde tüten
sitem yumaðýndan oldun ya
mazinin kuytularýndan
beni çýkartabilir misin desem
kaç yýl ederdim acaba?
merak ta ettim bak,
sahi ederim neydi ki benim?
iþte, þuracýða çöküp
bir dörtlük yazmak isterdim derken!

Zaman, o zaman deyip
aniden, yüreðine ithaf diyerek-ten
hadi bakalým, sana gelsin
þiirimizden son kýta olman niyetine
en düz þekliyle
hemde çizgisinden bir gýdým saptýrmadan!

Ýpin ucundan çekmeye göreydim
vah ki ne vah
bin piþman oldu parmaklarým
her kýta gizeminde kýzýl kurdeþen
sevdamýn yüzü kýrmýzýmsý, koyu þaraba yakýn
feryadým ise, þahsýma münhasýr serçe sekiþi
kývrak döngüsünde alý al, moru mor rengim
sanki
raksýn tef ritminde ayaklarý
birbirine dolaþan sigoyna misali
artýk, iki mizan arasý
çingene ruhumun sarhoþluðunda deðildir bu gönlüm!

Son kýta dedim demesine
heyhat
kýrýk cümlelerim ardý ardýna
tökezlemeden, döküldü dudaklarýmdan
yelinde savruldu, býçak sýrtý
acýklý þarkýlar damýtýlmýþ
tuzundan buruk tat alan dilimde kekremsi
meðerse, ne çok eksiðim varmýþ
umutlarý muallakta asýlý uzun, hazzýnda dona kalan!

Hani denir ya, çek babam çek
her bir saðýþ yumaðýn istem dýþý dil çözümüdür diye!
haklýlýk payý ne denli büyük deðil mi?

Ne geçen zamaný dizginleyebilmiþ
ne de kusursuz diye nitelendirdiðim o anlarýn
kesinlikle bana hissettiremediðin vuslat sýðýnaðýndan
sen akýþýna sarhoþ bacaðý gibi yön vere-bilmiþtim!

Sitemler-imin yumaðý çözülmek þöyle dursun
körkütük meyinden alan
kadehin yudumundan içmeden, ben ki dününden ayyaþ!

Demem o ki
þuracýða çöküp son kýta diye yazdýðým
kusursuz olarak telakki ettiðin
tabiri caizse ateþ suyun sayesindeydi
beni arayýþlarýný tabi ki boþa çýkaracaktým!

Çünkü;
ikimiz arasýndaki o sebebi muamma
uçuk kaçýk meftun sarhoþluðun akýyorken
ne mümkündü, beraberliðimiz
seni sevdiðim halde kavþaðýndan dönemedim
aslýnda, bana
benim istediðim tarz geri dönmeni
sana mecnun bakýþlarý ile hissettirmemiþ miydim?
lakin anlamamazlýða pupa yelken açmýþtýn
insan kendi mutluluðunu nasýl tuz-ruhuna yatýrýrdý ki?
velhasýl þiþede ki beyaz tenli serkeþ
benden daha aðýr basmýþ ve seni zývanadan çýkartmýþtý!

Beni bir kalemde geç dediysem bu denli de deðildi!
deðmedi mirim, es geçmelerine
içip sýzmalarýna, bana çektirdiklerine
harfleri birbirine çarpýþtýrýp þiiri sarhoþ etmeye
üstüne üstlük kendini þaþýrýp kaybediþlerine!

Kim bilir nerelerdesin
öldün mü, kaldýn mý veya kiminle?
belki de uzun bir söðüt aðacýnýn altýndasýn!
þiiri okuduðunda, gel demiyorum, sakýn yanlýþ anlama
ta, o zamanlardan dona kalan donandýn!
daðýnýk noksaným, ilk göz aðrým, gönül üzre sancým
iþte bunlarý es geçelim!
þimdi, sana sevgilim demeye dilim nasýl varsýn?

Þiiri sahiplen elbette senindir
ama zahmet edip, yerinden zerre miskal kýpýrdama lütfen!


Sosyal Medyada Paylaşın: