Öldük... Haberimiz olmadý... Biz tabuta girmeyi bekledik... Gömdüler bizi çoðusu kendi içinde... Biz topraða gömülmeyi bekledik... Ýsyana varan cümlelerle geçmeye çalýþtýk hayattaki sýratý... Saygý duymadan insana... Rabbimize saygý duyduðumuzu zannettik... Bilemedik insan Rabbimizin yarattýðýydý... Çok yanlýþýmýz vardý... Elbette biz kendi yanlýþlarýmýzdan çok diðerlerinin yanlýþlarýna baktýk... Doðrularýmýz görülmüyor diye yakýnýrken doðrularý aramadýðýmýzý anlamadýk... Yorulduk... Dinlenelim þuracýkta derken kime ait olduðuna bakmadýk... Vardýðýmýzda bize ait olan yer dolu diye yakýndýk... Hal böyleyken acaba biz doðruya ne kadar yakýndýk...!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mavim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.