Yine yürüdüm iftarýn sonrasýnda, Yürümeye çalýþtým çocuk gibi kaldýrýmlarýn arasýnda, Geziyorum yapýsýz Esenyurt’ta Bahanem de bu ya sevdiðim, Geçerken uðrayayým sokaðýna...
Nazlý cilveli hayat bana. Ne seni verdi, Ne de benden çalan zamanýmý.
Bu harabe karma, huzursuz Esenyurt’ta Katlanýr oldum ben, Sebebi sen,sebebi sen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bilal Kahraman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.